อี้ถัง

         ท่ามกลางหินใหญ่ที่ตั้งอยู่มากมายบนผาสูงปรากฏเงาของยอดฝีมืออยู่3คน บรุษหนึ่งร่างกายกำยำผมดำหนวดยาวถือดาบขนาดใหญ่สีดำน่าเกรงขาม อีกด้านหนึ่งมีบรุษในชุดสีขาวท่าทางสุขุมข้างกายบรุษผู้นี้ยังมีสตรีที่ถือกระบี่สีขาวยืนอยู่ข้างๆ   
      "ศิษย์พี่เอี้ยงจิ้นกลับไปรับโทษกับข้าเถอะ เดี๋ยวข้าจะขอร้องอาจารย์ช่วยท่านเอง"
      "ฮึ่ย!  เทียนฟงเจ้าก็เหมือนกับอาจารย์เห็นว่าข้าโง่กว่าทุกคน คำพุดของเจ้ากับอาจารย์ไว้ไปพูดกับยมบาลเถอะ"
       บรุษกำยำผู้นี้ชื่อเอียงจิ้นและอีกคนก็คือเทียนหยาง จากการพูดคุยกันทั้งสองคนนี้เป็นศิษย์ร่วมสำนักกัน หลังจากพูดคุยกันเอียงจิ้นก็โมโหในคำพุดที่ดูใจเย็นของเทียนหยาง เอียงจิ้นกำดาบไว้แน่นพุ่งทะยานจากจุดที่ยืนไปทางที่เทียนหยางยืนอยู่ 
      "อี้เหมย"  
      "ท่านพี่"
       เทียนหยางเรียกชื่อสตรีที่ยืนอยู่ข้างๆตนเองก็คืออี้เหมยซึ่งเป็นฮูหยินของเทียนหยางนั่นเอง อี้เหมยรู้ว่าผู้เป็นสามีกำลังคิดอะไรอยู่จึงใช้ปรานทำให้กระบี่ในฝักพุ่งไปหาเทียนหยาง เทียนหยางรับกระบี่มาพร้อมกับพุ่งทะยานเข้ารับกับดาบที่เอียงจิ้นฟาดลงมาใส่ตนเองแรงปะทะกันทำให้ทั้งสองคนถอยออกจากกัน แรงปะทะกันเมื่อครู่ทำให้บริเวณรอบๆกลายเป็นลานกว้างไม่มีโขดหินขวางอีก  
     "ฮ่าๆๆ สมกับเป็นศิษย์เอกของสำนักผู้สืบทอดเจ้าสำนักคนใหม่ ฝีมือร้ายกาจจริงๆ ตั้งแต่เด็กอาจารย์ไม่เคยสอนวิชาดีๆให้กับข้าเลยเพราะเห็นว่าข้าโง่ไม่มีทางฝึกได้สำเร็จ แต่เจ้าเทียนหยางเจ้าเข้ามาในสำนักหลังข้าตั้ง10ปีแต่วรยุทธของเจ้ากลับเหนือข้า เทียนหยางเจ้าเหนือกว่าข้าทุกอย่าง"
     "ศิษย์พี่เอียงจิ้น"
    "ข้าเกลียดคนอย่างเจ้าที่สุดคอยทำดีกับข้าเพราะเห็นว่าข้าโง่